အသည္းကြဲ ပုရပိုဒ္ရဲ႕ ေသြးစက္မ်ား

ငါ ေနာက္က်ဘူးတဲ့ ေခတ္ . .

နာက်ည္းရတယ္ ဆုိေပမယ့္

ေရာဂါေဟာင္း ေတြဆီပဲ

တစ္ထစ္ခ်င္း ဆက္တက္ေနမိတယ္ … … … ၊၊

 

မ်က္ႏွာလႊဲထားခ်င္ေပမယ့္

ျငင္းပယ္ခြင့္မရွိတဲ့အခါ

ေလွာင္ရယ္သံေတြကို

မုန္း လုိက္ တာ . . . . . .

 

ဒီကဗ်ာေတြကမွ. . .

ပန္းေတြ မပြင့္ႏိုင္ခဲ့တာ

ဘယ္သူမွ မမွားဘူးဆုိရင္ေတာင္

အမွန္တရားက ဘယ္မွာလဲ. . . .

 

ေခ်ာက္ကမ္းပါးေလးနားရပ္ၿပီး

ယံုၾကည္မႈေတြကို ထူထူထပ္ထပ္တည္ေဆာက္မိတာပါ . .

ျငင္းဆန္ျခင္းေတြနဲ႕ တြန္းခ်ပစ္တဲ့အခါ

ဘာေၾကာင့္ . . . ေနာက္ေက်ာကိုပါ ဓားနဲ႕ ထုိးခဲ့တာလဲ … ၊၊

 

နင္မေျဖခ်င္ဘူးဆုိရင္လည္း

ငါ ေမးေနဦးမယ္

ေဘးထြက္ထုိင္ေနရတဲ့ အေလအလြင့္ကေရာ

စင္ေပၚ ေမွ်ာ္ခြင့္ မရွိဘူးလား ၊၊

 

နင္တုိ႕ သတ္မွတ္ထားၾကသလုိ

ငါ့ ရပ္တည္ခ်က္က စုတ္စုတ္ႏြမ္းႏြမ္း ေခြးရူးတစ္ေကာင္

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္….ဘယ္ေခြးရူးမဆုိ

တမြန္းတည့္ေတာ့ ေကာင္းစားခ်င္ၾကမွာပါပဲ ၊၊

 

မ်က္ႏွာလႊဲထားလိုက္ . . .

သစ္ကိုင္းလြတ္ေနတဲ့

လူမျဖစ္ေသးတဲ့ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္

ေဟာဒီမွာ….ေသေနတယ္ ၊၊

 

အၿမဲတမ္း ျမင္ေနရမွ

အခ်စ္လုိ႕ သတ္မွတ္ရင္. . .

မ်က္မျမင္ေတြရဲ႕ အသည္းကို ဓားနဲ႕မႊန္းပစ္လုိက္ . . .

မျမင္ဘူးပဲ ခ်စ္ရတဲ့ႏွင္းေတြကုိ မီးၿမိဳက္ပစ္လုိက္ . . .

 

လူရႊင္ေတာ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ငိုသံကို ဟားတုိက္ခံရသလိုမ်ိဳး . .

လူၾကမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ၾကင္နာမႈကို ခဲအေပါက္ခံရသလိုမ်ိဳး . .

အဲဒီလုိ. . . သိမ္ငယ္မႈမ်ိဳးနဲ႕

ငါ့ ကိုယ္ ငါ တည္ေဆာက္ေနရတာပါ

အရသာမရွိဘူးထင္ရင္

ေျမာင္းထဲ လႊင့္ပစ္လုိက္ပါ .. …

တံေတြးနဲ႕ မေထြးပါနဲ႕ . .

အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာ ျဖစ္ေအာင္ ဓားနဲ႕မမႊန္းပါနဲ႕ . . .

 

အဲဒီလိုနဲ႕…..

ပန္ဆင္ျခင္းမခံရတဲ့ သစ္ရြက္ေႀကြလုိ ေဆြးတယ္ ၊၊

အဲဒီလုိနဲ႕…..

ကိုယ့္ ကို ကိုယ္ ေၿခြ ခ် ခဲ့ ရ ပါ တယ္ ၊၊

 

မုန္းတယ္. . . .

နားနဲ႕မၾကားရေပမယ့္ အဲဒီ ေခၚသံေတြကို မုန္းတယ္

ေနာက္ေက်ာကိုဓားနဲ႕ထုိးတဲ့ လက္ကို မုန္းတယ္

ေရာဂါေဟာင္းကို တူးဆြေနတဲ့ ငါ့လက္ေတြကိုေတာ့

ငါ အ မုန္း ဆံုး ပဲ ……….၊၊ ၊၊