ပက္ၾကားအက္ထဲက ကဗ်ာတစ္ေၾကာင္း
ေခၚသံေတြ မရွိေတာ့ေပမယ့္
ထူးေနခဲ့ပါတယ္ကြယ္….။
ပက္ၾကားအက္ ရင္တစ္ျပင္လံုး
အေမွာင္ေတြ သည္းသည္းမည္းမည္းနဲ႔
ရြာေနေလရဲ႕……
ပိုးကဗ်ာေရ…..
အၾကည့္တစ္လက္ေလာက္ လြမ္းတယ္…..။
‘ေျပာမယံု၊ ႀကံဳခဲ့ေတာ့ေ၀း’
ဒီေကာင့္လက္ထဲမွာ
စကားပံုေတြလည္း မွားခဲ့တယ္။
ဘယ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကိုမွ
မဆုပ္ကိုင္ထားေတာ့ပါဘူး…..
ဧပရယ္လ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးညေလးလို
တစ္ေႏြလံုးကို….
မက္မက္ေမာေမာ ေငးခ်င္ခဲ့ရံုပါပဲ။
ခုေတာ့…..
ဥၾသသံေတြကသာ က်ယ္က်ယ္ဟည္းဟည္း
ျမည္ေလာင္ေနၾကတယ္….
ဘယ္ေႏြရာသီကမွ
ဒီ ဘူတာရံုေလးကို ေရာက္မလာခဲ့ဘူး။
ေဟာဒီ…. ကဗ်ာထဲ
ပက္ပက္စက္စက္
ၾကားရတဲ့
အက္ကြဲသံေတြကို
မဆိုင္သလိုပဲ နားေတြစြင့္ထားေပးပါလားကြယ္။ ။
No comments:
Post a Comment