အညာေလက ခါးခဲ့သလား . . . စာဥ

ပင္အုိရိုင္းေတြေတာင္
ယဥ္ေက်းမႈ အလိုက္နဲ႕ ေပါက္ေရာက္ေနၾကၿပီ
အညာေလက ခါးခဲ့လို႕လား. . .
ၿမိဳ႕ႀကီးေရာက္ေနတဲ့. . . စာဥ ရယ္

တစ္ႏွစ္က ဥႀသေလးေတာင္
ဒီ တမာပင္ေလးကို ျပန္ေရာက္လာေလသလား
ငါ နဲ႕ တမာအုိပင္ႀကီးကေတာ့
ေႏြရာသီ အေဟာင္းေလးကိုပဲ လြမ္းတယ္ ၊၊

ေရခပ္ဆင္းခ်ိန္ေတြမွာ
ခရမ္းေရာင္ပန္းေလး မပြင့္တာ ၾကာၿပီ
ပန္းရိုင္းကပြဲေတြမွာ
ငါ့ မယ္ဒလင္ေလး နင့္ေရွ႕မေရာက္တာ ၾကာၿပီ ၊၊

ကြမ္းေတာင္ကေလးက နင့္လက္ေဗြရာကို
ေမွ်ာ္ေငးရပ္တည္ေနေလရဲ႕ . . .
လယ္ေစာင့္တဲရဲ႕ လယ္ကြင္းအဝါေလးကို
နင္ စိတ္ဦးမလွည့္မိဘူးလား . . . စာဥ

စာဥ ေရ . . .
နင့္ နဖူးမွာ ဘယ္ႏႈတ္ခမ္းေတြ ပြင့္ေနၿပီလဲ
ဒါမွမဟုတ္ . . .
ဘယ္ ကာဖီ ခါးခါးေတြက နင့္ ႏႈတ္ခမ္းကို ေသာက္သံုးေနၿပီလဲ ၊၊

အတိတ္ဆုိတာ . . . တစ္ကယ္ေတာ့
နင့္ ေနာက္ေက်ာ နဲ႕ နင့္ အရိပ္ပါပဲ . . .
ႏႈတ္ခမ္းေတြ တင္းတင္းပိတ္ထားတုန္းလား
ပါးစပ္ပါရင္ ရြာေရာက္ပါတယ္ ကြယ္ . . .

ငါ့ ၁၂ ရာသီရဲ႕ ရာသီဥတုမေလး ေရ
ငါ့ အညိဳေရာင္ပါးကြက္ၾကား ရြာသူမေလး ေရ
ငါ့ ေလွာင္ခ်ိဳင့္ေတြရဲ႕ ထိတ္တံုးမေလး ေရ
အရင္လုိ ႏွစ္လုိဖြယ္ျပဳစားဖုိ႕ ျပန္ဖန္ဆင္းမယ္ မဟုတ္လား

အခုေတာ့ . . . ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခြဲသားနဲ႕ေႀကြတဲ့
တမာရြက္အုိေတြပဲ တမွတ္တရေကာက္သိမ္းေနရတယ္ . . .
ေလွနံဓားထစ္ၿမိဳ႕ျပေရာက္ . . . ခ်စ္တဲ့ စာဥ ေရ
အ ညာ ေလ က ခါး ခဲ့ ပါ သ လား ကြယ္ . . .