၂၁ ရက္ေန႔ တစ္ရက္၏ ေန႔ေရးအက်ဥ္း တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္ ၊၊

၂၁ ရက္ေန႔ တစ္ရက္၏ ေန႔ေရးအက်ဥ္း တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္ ၊၊

ထို ျမင္ကြင္းကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ေခါင္းငံု႔မိလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္ ၊၊ ေထာင့္မွန္စတုဂံ ပံု ပန္းသီးတစ္လံုး ေၾကြက် လာသည္ကို (ထုိသူမ) ျမင္လုိက္သည္ ဟူ၍ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္လုိက္သည္ ၊၊ ပန္းသီးသည္ မည္သည့္ အေရာင္မွ မပါဝင္ပဲ အၾကည္ေရာင္ႀကီး ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ထိုပန္းသီးကုိ (ထိုသူမ) က ပန္းသီးဟူ၍ ျမင္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံသည္ကိုလဲ (ထိုသူမ) က ျမင္သည္ ၊၊ ထုိတြင္ (ထိုသူမ) က ၿပံဳးေသာအခါ ထို ပန္းသီးသည္ နီနီရဲရဲ ေအာ္ျမည္၍ ‘ေဖာင္း’ ခနဲ ေပါက္သြားသည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ သည္ အက်ႌအနီႏွင့္ ျဖစ္၍ ၊ ထိုသူမ သည္ အက်ႌအနီႏွင့္ ျဖစ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ဦးလံုး (၁၂) နာရီ အတိ ျဖစ္ပါသည္ ၊၊
‘ကမာၻက ….
မမ ရဲ႕ လက္သည္းခြံကေလးေလာက္ပဲ
က်ယ္ျပန္႔တာပါလုိ႔ ေျပာရင္
အားလံုးနဲ႔ လဲၿပီး . . . . . ယံုတယ္ ၊၊ ၊၊’
ထို ျမင္ကြင္းကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ေခါင္းငံု႔မိလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္ ၊၊ ကမာၻေျမအား ကၽြန္ေတာ္ အသိေပးထား ေသာ ေခ်ာကလက္ပန္းတစ္ပြင့္ ရွိသည္ ၊၊ မမ ဟူေသာ ထုိသူမ ရွိသည္ ၊၊ မမ ၏ လက္ဖဝါးမ်ားႏွင့္ ညိဳ႕ယူ ေျပာင္းလဲ ထားေသာ မုိးျပာေရာင္ ျမက္ခင္းမ်ား ရွိသည္ ၊၊ သက္တန္႔ဆီသို႔ ပစ္ေပါက္ခဲ့ေသာ သၾကားလံုး အခြံမ်ား ရွိသည္ ၊၊ ေခ်ာကလက္ေတာင့္ျဖင့္ ေရးဆြဲထားေသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ ရွိသည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ ၏ အသက္ ေသြးေၾကာ မ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ မမ ၏ လက္ေဗြရာ ပံုတူ တစ္ခုရွိသည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္သည္ ပန္းသီးကေန ဆင္းသက္လာေသာ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး မမ ရဲ႕ လက္သည္းၾကားတြင္ ညပ္ေနေသာ ပန္းသီးတစ္လံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္သည္ ၊၊
‘မမ ေရွ႕မွာ အသံမထြက္ရဲခဲ့တဲ့
စကၠဴျဖဴျဖဴေလးေတြ ...
မီးရိႈ႕လိုက္တယ္
မမ အတြက္ သီခ်င္းျဖစ္ပါေစ’
ထို ျမင္ကြင္းကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ေခါင္းငံု႔မိလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္ ၊၊ မမ ရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ေတြဟာ သစၥာမရွိဘူး ၊၊ ေရခုိးေရေငြ႕ သက္သက္နဲ႔ ၿငိမ္းသြားတဲ့ အခြံကၽြတ္မီးေတာက္ေလးလဲ ေသၿပီ ၊၊ ေလယာဥ္ပ်ံဟာ ပဒိုင္းသီးေတြနဲ႔ ေဆာက္ထားတာ … ၊၊ တံခါးနဲ႔ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ဝင္ေပါက္ေတြ နဲ႔ ေလဟာနယ္နဲ႔ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ဝင္ေပါက္ေတြ … ၊၊ တနဂၤေႏြေန႔ေတြဟာ လူစင္စစ္ျဖစ္သြား … ၊၊ လူစင္စစ္ က ဖုန္းနံပါတ္ ျဖစ္သြား … ၊၊ ပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္ ထံတြင္ မည္သုိ႔မွ မေျပာင္းလဲေသာ ရာသီဥတု တစ္ခုရွိသည္ ၊၊ ‘အက်ႌအနီေရာင္ေလးနဲ႔ ေျပာခ်င္လို႔ပါ … ၊ အက်ႌအနီေရာင္ေလးနဲ႔ ေျပာခ်င္လို႔ပါ …’ ၊၊ ေပါင္မုန္႔မီးကင္တစ္ခ်ပ္ေပၚမွာ ကမာၻတစ္ဖက္ကို ေရာက္သြားတဲ့ လက္သည္းခြံေလးတစ္ဖက္ကုိ ေတြ႕တယ္ ၊၊ မမ ရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ေတြဟာ သစၥာမရွိဘူး ၊၊
‘တံခါးေတြလဲ ပြင့္ေနခဲ့
ပန္းေတြလဲ ပြင့္ေနခဲ့
မမ .. ဘာေၾကာင့္မ်ား
ကၽြန္ေတာ့္ လိပ္ျပာေလးမွ ခူးသြားခဲ့တာလဲ…၊၊ ၊၊’
ထို ျမင္ကြင္းကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ေခါင္းငံု႔မိလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္ ၊၊ မမ ေရွ႕က ေလွကားထစ္ေတြမွာ ေရႊေရာင္ ေတာင္ပံေတြနဲ႔ … ၊၊ မမကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ၾကက္ေျခခတ္ေတြကေန ဆင္းသက္လာတာပါလုိ႔ ေျပာတယ္၊၊ ၾကက္ေျခခတ္ပံုပန္းသီးတစ္လံုး မမ ရဲ႕ လက္ထဲက ျပဳတ္က်သြား .. ၊၊ အဲ့ဒီ ပန္းသီးေလး အစိပ္စိပ္အမႊာမႊာ ျဖစ္သြားေတာ့ အမွားေတြ တျပန္႔တက်ဲနဲ႔ .. ၊၊ ကံၾကမၼာက ပဒိုင္းသီးေတြကုိ အေတာင္ပံ တပ္ေပးေတာ့မယ္ ၊၊ မမ ရဲ႕ မ်က္လံုးေလးေတြေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ ေန ခဲ့ ေပး ပါ လား .. မမ ရယ္ ၊၊ ကမာၻတစ္ျခမ္းဟာ စိုစြတ္ေနၿပီး ကမာၻတစ္ျခမ္းဟာ ေျခာက္ကပ္ေနေတာ့မယ္ ၊၊ ဒါမွ မဟုတ္ .. ကမာၻႏွစ္ျခမ္းလံုး ေျခာက္ကပ္ေန ေတာ့မယ္ ထင္မိပါရဲ႕ ၊၊ မမ ကိုယ္တုိင္ မွာ ေရႊ ေရာင္ ေတာင္ ပံ ေတြ နဲ႔ …. ၊၊
‘ ကၽြန္ေတာ္က စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ပြင့္တဲ့ ‘ငရဲပန္း’ ေလ
ဒါေပမယ့္ .. မမ မသိပဲ
အနံ႔နဲ႔ေတာင္ မပစ္မွားခဲ့ပါဘူး
ဆံညိဳ ဖြဖြေလး တုိ႔ ရယ္ .. ၊၊ ၊၊’
ထို ျမင္ကြင္းကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ေခါင္းငံု႔မိလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္ ၊၊ အခ်ိန္ေတြ အၾကာႀကီးေဝးသြားခဲ့ရင္ အရာရာ ဟာ နဂိုအတုိင္း စိုထုိင္းလာတာပါပဲ လုိ႔ ထင္မိပါတယ္ ၊၊ မုိးေပၚက လူကူးမ်ဥ္းၾကားေတြ ျပဳတ္က် လာ ၊၊
မွတ္တုိင္အနီေတြ … ေနာက္ … မီးပြိဳင့္အနီေတြ .. ၊၊ ေခ်ာကလက္ပန္းပြင့္ေလးဟာ လွပေနေသးေၾကာင္း ကမာၻေျမ က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ျပန္လည္အသိေပးေတာ့ အခ်ိန္ေတြက ေနာက္မက်ပဲ ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္က်ေနၿပီ၊၊ မမ ဟာ ေလေျပအသစ္နဲ႔ ပြင့္ေနတဲ့ ေခ်ာကလက္ပန္းေလး .. မမဟာ ၊၊ မမ ဆီမွာ အက်ႌအနီေရာင္ေလး ေနာက္ထပ္ တစ္ထည္နဲ႔ .. မမ ဆီမွာ .. မမ ဆီမွာ .. ၊၊
‘ မမ ရယ္ေနပါ ၊၊
ကၽြန္ေတာ္ မငိုရေအာင္
မမ က ရယ္ေနပါ ၊၊ ၊၊’
အရာရာကို အသစ္က ျပန္စခိုင္းမယ္ဆုိရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ ဟာ အေဟာင္းအတုိင္းပဲ က်န္ေနခဲ့မွာပါ ၊၊
ကၽြန္ေတာ္သည္ အလြမ္းကို
ႏွစ္ခ်ိဳ႕ေအာင္ သိမ္းထားေသာ
ႏွလံုးသား အခြံလြတ္တစ္ခု
ျဖစ္ပါသည္ ၊၊ ၊၊

အထီးက်န္

(၂၄) က ငါ့စိတ္ကုိ
ပြတ္သပ္ ေဆာ့ကစားၿပီ .. .. ...
တစ္၀က္ကိုေတာ့
ေတြ႕ကရာ လြင့္ပစ္ခဲ့ရၿပီး
တစ္၀က္ကေတာ့
ပုပ္အက္လာဖုိ႔ကုိ
ေစာင့္ဆုိင္းေနရ ...
အသက္ (၂၄) မွာ ..... ၊၊ ၊၊

အသက္ကေတာ့ ႀကီးလာတယ္
အသည္း က ငယ္ ၊ ငယ္ေနတုန္းပဲ
လမ္းႀကံဳရင္ ငါ့ကုိ
`ကဗ်ာဆရာ´ လုိ႔ ေခၚပါ ၊၊
ငါ က
ခလုပ္ ခဏ ခဏ တုိက္တတ္တဲ့
ေက်ာက္တံုးႀကီး တစ္တံုးေပါ့
စိတ္တူ ကိုယ္တူရွိလာမယ့္
ျဖဴျဖဴစင္စင္ ေက်ာက္တံုးေလးေတြ႕ရင္
ငါ .... မီး ကို စတင္ ေတြ႕ရွိခြင့္
ရၿပီ ၊၊ ၊၊

(ဇာတိ)

(၃၁) ဘံုအတြင္းရွိ (၁၃) သို႔

တစ္ေယာက္ရဲ႕
အေရျပား ကုိ တစ္ေယာက္က
ခ်ည္ေႏွာင္ၾကရင္း
( အေရျပား တစ္ျခား ၊ လူ တစ္ျခား )
အေရျပားေတြ ကၽြတ္က်ကုန္တတ္တာလဲ
သိခဲ့တယ္ .. .. .. ၊၊
ႏႈတ္ခမ္းေတြက အန္ေနၾကတာ
တရားနဲ႔ ေျဖမွ ရမယ့္
ေမးခြန္းေတြမွန္းလဲ သိတယ္ .. .. .. ၊၊ ၊၊

လြမ္း လုိ႔
ေသ သြား ခဲ့ ရင္ ေတာင္
ေပ်ာ္ မွာ ပဲ တဲ့
အဲ့ဒီ .. .. .. ..
ေရခဲတံုးေလး
ကႏာၱရ ဆီ ခရီးထြက္သြားခဲ့တယ္ ၊၊ ၊၊

(ဇာတိ)


Tieing a knot to each other's skin
whilst losing things
need to be more inspirational
to get the meanings

says.............
it's even worth to die
being missing you
then....................
the icey little
been journey to the desert

( Translate By [Cay] )

လြမ္းဖို႔ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာ

လြမ္းဖို ့ေကာင္းတဲ ့ကဗ်ာကို
အခုကြၽန္ေတာ္စေရးတယ္
ဘယ္ေလာက္အထိလြမ္းဖို ့ေကာင္းသလဲဆိုရင္
ဒီကဗ်ာထဲကိုေတာင္ သူမ မပါလာခဲ့ဘူး။

အဲ့ဒီေတာ့ သူမကို ကဗ်ာအစမွာတင္လြမ္းရတယ္
သူမဆိုတာ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ခ်စ္သူၿဖစ္လိမ္ ့မယ္
ဒီလို ေတာ့ထင္ေၾကးမေပးနဲ ့
ကဗ်ာဆရာရဲ႕့ခ်စ္သူ ဟာ သူမမဟုတ္ဘူး
သူမကို လြမ္းတယ္ဆိုေပမယ္ ့
သူမ မည္သူမည္ဝါမသိရ သိခဲ့ရလွ်င္

ပိုလြမ္းေကာင္းေအာင္ေရးႏိုင္မည္ထင္ပါရဲ႕ … ၊၊

မ်ိဳးၾကီးရဲ ့ အလြမ္းနဲ ့ေရးတဲ ့သီခ်င္းကို ကဗ်ာဆရာက
အလြတ္တီးတတ္ဆိုတတ္သည္။
လြမ္းဖို ့ေကာင္းတာက အဲ ့ဒီသီခ်င္းကလည္း
ကဗ်ာထဲကို ပါမလာခဲ့့ၿပန္ဘူး။

အေဝးေျပးကားဂိတ္မွာ မနက္တိုင္းကားအဝင္ကို ေစာင့္ေနတဲ ့ ကာကီေရာင္ေလာင္းကုတ္နဲ ့လူငယ္
ရင္းႏွီးမႈတစ္ေလွ်ာက္လံံုးမွာ အမွတ္တရအၿဖစ္ တစ္ႀကိမ္္သာရဖူးတဲ့့ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္
သူမေမြးေန ့တနဂၤေႏြတိုင္းတြင္ ေအးေစတီတြင္ကပ္လႈေသာ ႏွင္းဆီနီႏွစ္ဆယ့္သံုးပြင့္
စာေမးပြဲေၿဖရင္းမွင္ကုန္ၿပီးလႊင့္ၿပစ္ခဲ့ေသာ သူမ၏ ရီႏိုး ေဘာပင္အနက္
သူမထံမွ ခြင့္ၿပဳခ်က္မရဘဲလဲလွယ္ခဲ့ေသာ သူမ၏ ဂ်ပန္ဆူပါကပ္မွ လက္ကိုင္စြပ္အၿပာေရာင္
အားလံုးလြမ္းစရာေကာင္းေသာ္လည္း
ကဗ်ာထဲသို ့ပါမလာခဲ ့ အတိတ္တြင္က်န္ခဲ ့သည္။

ဒီဇင္ဘာလ အေဆာင္ေရွ ့မွ မီးပံုပြဲ
သူမအရိုးႏႊင္ေကြၽးခဲ ့ေသာ ဆလားဗီးယားငါးတစ္ေကာင္
ေဖာလိုမီအၿပာေရာင္ရွန္ပူရနံ ့
ဆယ္စြယ္ေရာင္လက္သည္းဆိုးေဆး
မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ေလးမ်ား
သြားတက္ကေလးမ်ား
ကဗ်ာထဲသို ့ေရာက္ေအာင္သယ္ေဆာင္လာခဲ့့ေသာ္လည္း
မၾကာမီကာလကပင္ ထြက္ေၿပးသြားၾကၿပီ...။

လြမ္းစရာကဗ်ာတစ္ပုဒ္သည္ အဆံုးသတ္ေတာ့မည္။
ကဗ်ာထဲတြင္ ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးထဲသာ က်န္ခဲ ့သည္။
အရာ အားလံုးအနားမွာမရွိေတာ့
ေနာက္ခံတီးလံုးမရွိ
သစ္ရြက္ေၾကြတဲ့လမ္းမရွိ
ဖေယာင္းတိုင္ေတြ အမ်ားၾကီးမထြန္းထား
ဂစ္တာတစ္လံုးလည္းရွိမေန
ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးတည္းႏွင့္ပင္လြမ္းစရာေတြၿပည့္ေနသည္။
ဇာတ္သိမ္းပိုင္းတြင္ ကဗ်ာဆရာမရွိေတာ့
လြမ္းနာက်ၿပီး ေသဆံုးသြားၿပီၿဖစ္သည္။
မည္သူမွန္းမသိေသာ လူငါးဦးက ကဗ်ာဆရာ၏ အေလာင္းကို သယ္ေဆာင္သြားၾကသည္။

သူမလည္းမရွိေတာ့

ကဗ်ာဆရာလည္းမရွိေတာ့

ကဗ်ာတဲတြင္ သင္တစ္ေယာက္ထဲသာက်န္ေတာ့သည္။

. . . .
. . . .

သင္လြမ္းလို ့အရွိန္ရေနဆဲတြင္
သင္ႏွင့္အတူ ကဗ်ာသည္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားသည္။
ေ၀ဖန္ေရးသမားမ်ားက ကဗ်ာမဟုတ္ဟုုဆိုကာ
ကဗ်ာ၏ သက္တမ္းကို အဆံုသတ္ေပးလုိက္သည္။
ကဗ်ာၿဖစ္ေလမလားဟု ဖတ္လာၾကသူတို ့သည္လည္း
ကဗ်ာမဟုတ္မွန္းသိေသာအခါ ၿပန္လည္ထြက္ခြာသြားၾကသည္။


ေနာင္ အႏွစ္ဆယ္သန္းၾကာေသာအခါ
လူတို ့ကဗ်ာကိုလြမ္းၾကေလသည္။...။

( ဖိုးခြား )

နံပါတ္ ၁၃ မွာ ‘ေလ..လြင့္..လူ..’ သီခ်င္း ရွိတယ္

နံပါတ္ ၁၃ မွာ ‘ေလ..လြင့္..လူ..’ သီခ်င္း ရွိတယ္

အဆိပ္ျဖစ္ေစလုိေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္

မရွိပါ ၊၊

သူ႔လမ္းႏွင့္ သူသာ

အေဝးဆံုးသို႔ ေရာက္သြားပါေစေတာ့ …

အဆိပ္ျဖစ္ေစလိုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္

လံုး ဝ ၊ မ ရွိ ပါ ၊

ငါ ႏွင့္ ငါ့ ဝိဥာဥ္

အလိုလုိအက္ကြဲေနျခင္းမွ ကင္းပါေစ ၊၊ ၊၊

‘တယ္လီဖုန္း’

သူမ က

ကၽြန္ေတာ့္စကားသံၾကားရရင္

မီးေလာင္တတ္ၿပီး . . . .

ကၽြန္ေတာ္က

သူမ စကားသံေတြ မၾကားရရင္

ျပာ က် ေန တတ္ တယ္ ၊၊ ၊၊

( ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းနဲ႔ ဖမ္းဆုတ္ထားတဲ့

လက္ေတြ

အားမဲ့သြားၿပီကြယ္ ၊၊ ၊၊ )

‘ တယ္လီဖုန္း ေျပာခန္းတြင္ ၾကားရမည့္ ဒိုင္ယာေလာ့ခ္ အခ်ိဳ႕’

ဟယ္လုိ!

ဘယ္ကငါလဲ

ေအးေျပာ

ထားလုိက္ပါေတာ့ဟာ

ငါလိမ္ခဲ့တာလုိ႔ ေတြးလိုက္

နင္ ေနတတ္ပါတယ္

ငါ့ေခါင္းထဲ ဘယ္အရာမွ အဝင္မခံေတာ့ဘူး ၊ အခ်ိန္က ကုစားေပးလိမ့္မယ္

အျခားအရာေတြ အစားထိုးဝင္ေရာက္လာလိမ့္မယ္

နင္ အနာမက်က္ေသးဘူးလား

နင္ ေသြးမတိတ္ေသးဘူးလား ၊၊ ၊၊

( ဘယ္လို ေျဖ ရ မလဲ

ေပါ့ ပါး ျခင္း မဲ့ ဘ ဝ

ဘယ္ကို သြားမလဲ မသိတဲ့ ခရီးသည္တစ္ဦးရဲ႕ညေနမ်ား )

‘ဘုရားေပးတဲ့ ေခတ္’

ဘုရားက (အဲ့ဒီ ေခတ္ကုိ)

ကၽြန္ေတာ္ ဆုိးသြမ္းမုိက္မဲတုန္းက ေပးၿပီး

ကၽြန္ေတာ္ လိမ္မာေတာ့ မေပးေတာ့ဘူး ၊၊ ၊၊

(( အေကာင္းျမင္ခ်က္ ၊၊ ၊၊ ဘုရားက

ကၽြန္ေတာ့္ကို

ပူ ေလာင္ ေစ ခ်င္ ပံု မရဘူး ၊၊ ၊၊ ))

( ည တိုင္း အိပ္မက္ထဲမွာ

တစ္စံုတစ္ေယာက္ ငါ့ကို ရပ္ေစာင့္ေနတယ္ )

‘အိပ္မက္’

သူမ က ယခုအခါတြင္

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ မီးျခစ္တစ္လံုးပဲ ျဖစ္ေတာ့သည္ ၊၊

ဘာမွ မႀကိဳးစားေသာအခါ

ဒီအတုိင္း အသံုးမဝင္ျဖစ္ေနၿပီး

ႀကိဳးစားယူေသာအခါ

ကၽြန္ေတာ့္ကို ‘မီး’ ပဲ ေပးေတာ့သည္ ၊၊

ထို အိပ္မက္သည္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္ ၊၊

(( ကၽြန္္ေတာ္ ေလယာဥ္ပ်ံေတြေတြ႕တုိင္း

မ်က္ရည္မက်ေတာ့ ဟူ၍လဲ .. ပါ သည္ ၊၊ ))

( ေလ ႏွင္ ရာ လြင့္ခဲ့

တိမ္တိုက္တစ္ခုပါပဲ ၊၊ ၊၊ )

‘ေလေတြ အသက္ရႈမဝ ျဖစ္ေတာ့ မုန္တိုင္းဘက္ကုိကူး ….’

ငါ့ မွာ ငါ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္(အႏႈတ္ေအာက္)ေလးေတြနဲ႔ ငါ

တ လြင္ လြင္ ျဖစ္ေနရင္

ေခါင္းေလာင္းအုိႀကီးေတြက ငါ့ကိုရယ္ၿပီ

(ေလ တုိက္ တုိင္း )

ငါ့ မွာ ငါ့ နား ေတြ ကို

ေသ ေတာ့ မ တတ္ ပိတ္ေနရတယ္ ၊၊ ၊၊

(ဘယ္ သူ ေၾက ကြဲ မ လဲ

ဘယ္ သူ ငို ေၾကြး မ လဲ

ခ်စ္သူေလးရယ္ … မင္းအတြက္ပဲ )

‘တယ္လီဖုန္း နံပါတ္ေလးေပၚ ယင္ေကာင္ေတြ လာလာနား’

(ေသြးထြက္) လြန္သြားၿပီ

စကားအခြန္းေတြေၾကာင့္

အသက္႐ႈက်ပ္ရတာ

ေသလိုက္လို႔ေတာင္ ရတယ္ ၊၊

နင္ ဖုန္း ျပန္ကုိင္ေပးတယ္ဆုိတဲ့ အသိနဲ႔တင္

ေက်နပ္ေနႏိုင္လုိ႔ …

နင့္ဖုန္းနံပါတ္ေလးနဲ႔ ငါ့ကုိ

(ဘယ္သူမွ) ေသြးမခြဲႏိုင္တာ ၊၊ ၊၊

(( အၾကြင္း ၊၊ ၊၊ ယင္ေကာင္ေတြတီးတဲ့

လက္ခုပ္သံဟာ

သိပ္ရြံဖို႔ေကာင္းတယ္ ၊၊ ၊၊ ))

(တစ္ညလံုး ငါ့ရဲ႕ အနား

သက္ျပင္းမ်ား ေၾကြက် … ၊၊ )

‘စိတ္ကူး’

သစ္ပင္ေတြသာ စကားေျပာတတ္ရင္

ငါ အရမ္းကို အားနာရလိမ့္မယ္ …

ငါ့မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တစ္ေလွႀကီးနဲ႔

သမုဒၵရာ ဟာ ၊ ျမစ္ ဟာ ၊ ပင္လယ္ ဟာ ၊ စမ္းေခ်ာင္းေလး ဟာ

ငါ့ ကို ေစာင့္ ႀကိဳ ေန…. ၊၊ ၊၊ ( ေဏသစ္ )

(စိတ္ကူးနဲ႔ အိပ္မက္ရယ္

တစ္ကယ္တမ္းျဖစ္မလာခဲ့ …

ေနရစ္ခဲ့ပါ ကေလး ရယ္

ငါ အေဝးဆံုးကို ေျပးသြား ……… ၊၊ ၊၊ )

‘၁၃ (ရက္၊လ၊ႏွစ္)’

၁၃ရက္ေန႔ ၊ ၁၃ ရက္ည ၊ (လက္ပတ္နာရီထဲက ရာဟုေန႔) ၊ သရဲသၾကားလံုး ၊ နတ္သမီးပံုျပင္ ၊ ရင္ထဲလာလာေျခာက္ေနတဲ့ သက္တန္႔တေစၦမ ၊ ေလယာဥ္ပ်ံဟာ ပဒိုင္းသီး နဲ႔ ေဆာက္ထားတာ ၊ စကားေျပာ ေကာင္းတဲ့ ဗလာစာရြက္ေတြ ၊ ပတ္သတ္မႈက ေလထဲမွာပဲ က်ိဳးပဲ့က်ေပ်ာက္ သြား ၊ အခ်စ္က မ်က္မျမင္ပဲ ျမင္ခ်င္တာေတြကုိ ျပန္ျမင္ၿပီး မျမင္ခ်င္တာေတြကို မျမင္တဲ့ … ၊ မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြအတြက္ မ်က္ျမင္သက္ေသ က ဘယ္မွာလဲ ၊ ငါက ငါ့ကိုယ္ငါေတာင္ ျပန္ရွမွာ ေၾကာက္တဲ့ ဓားပါးပါးေလးတစ္လက္ ၊ ငါက ကုိယ့္အာနိသင္နဲ႔ ကိုယ္ေသသြားတဲ့ အဆိပ္တစ္ခြက္ ၊ မရည္ရြယ္ေပမယ့္ ဦးတည္ေနတာလား ၊ ငါေသမလားလို႔ လာလာသတ္ေနတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ၊၊ ၊၊ ငါ့မွာသာ မဖံုးႏိုင္မဖိႏိုင္ လြမ္းေနရတယ္ ၊၊ ၊၊

( ယံုၾကည္ကိုးစားထားတဲ့ မင္းမ်က္လံုးေတြ

မွတ္ပစ္လုိက္ပါကြယ္…

စိတ္ကူးနဲ႔ အိပ္မက္ရယ္ တစ္ကယ္တမ္း ျဖစ္မလာခဲ့ .. )

ဘာကိုမွ မရည္ရြယ္ဖုိ႔သာ ရည္ရြယ္ေတာ့ပါတယ္

သူ႔လမ္းႏွင့္ သူသာ

အေဝးဆံုးသို႔ ေရာက္သြားပါေစေတာ့ … ၊၊

ငါ ႏွင့္ ငါ့ဝိဥာဥ္

အလိုလို အက္ကြဲေနျခင္းမွ ကင္း၍

သူမ ( လြင္… ဆုိေသာ )

ေအးခ်မ္းပါေစ ၊၊ ၊၊ ၊၊

‘ဇန္နဝါရီ ၁၃’ - - - - (ေန႔သစ္)

ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲမွာ
အျပံဳးယဲ့ယဲ့ ဗလာစာအုပ္ေလးဟာ
ဒုတိယေျမာက္ျမားစြာကို
ထမ္းထားရရွာတယ္။

ဒီစာအုပ္ထဲမွာ
တရုတ္သီခ်င္း ေအးေအးေလးနဲ ့
သူ ့ရဲ ့ ရယ္သံေတြ
အိပ္ေနတယ္။

ဒီစာအုပ္ထဲမွာ
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို
အေၾကာင္းျပခ်က္မဲ့စြာ ညည္းတတ္တဲ့
ခဲတံခ်ိဳခ်ိဳေလး ညပ္ေနတယ္။

ဒီစာအုပ္ထဲမွာ
အရာရာဟာ သူ ့အတိုင္းသူ ရွိေနပါေစ ဆိုတဲ့
တစ္ေယာက္တည္း ရန္ျဖစ္တတ္သူ
ေနာင္ၾကီးတစ္ဦးရဲ ့
မ်က္မွန္ကိုင္းေလးလည္း ေသေနတယ္။

မိန္းကေလးေရ ...
အလိုလို လုပ္ယူထားတဲ့
မိုးအတုေတြလည္း
ျငိမ္းျပီ၊
အကၡရာစဥ္အတိုင္း
တူရာတူရာ တြဲထားတဲ့
မပီမသ ေန ့လည္စာတစ္နပ္လည္း
ပီပီသသ အသိမ္းခံရျပီးျပီ၊
ျပီးခဲ့တာေတြ မျပီးေသးတဲ့ေဟာဒီေကာင္ကေတာ့
အစိမ္းေရာင္ အကၤ်ီထဲမွာ
ေခ်ာက္ကမ္းပါးေရာင္ နက္ေမွာင္ေနတယ္။

ဒီဗလာစာအုပ္ေလးပဲ
ခဏခဏ ဖြင့္ဖတ္မိတယ္။
ဆန္းဆန္းျပားျပားေတြမပါဘဲ
ရိုးရိုးေလး ေနခ်င္ရံု၊ေလခ်င္ရံုပါ
မိန္းကေလးေရ ...
ကြ်န္ေတာ္က အပ်င္းၾကီးေတာ့
ေက်ာရိုးတစ္ေလွ်ာက္ ကို
ေန ့စဥ္ ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းရတာေပါ့။

တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ ့ ပေယာဂမပါဘဲ
သူမကို တိုင္တည္ျပီး
တစ္စံုတစ္ရာကို ၀န္ခံၾကည့္မယ္၊
`သတိရတယ္ .............´
က၀ိေတြ ပန္းကို ပ်ိဳးသလို၊
ဥယ်ာဥ္မွူးေတြ လကၤာစပ္သလို၊
နွင္းေခတ္က ေက်ာက္နံရံပန္းခ်ီေတြ မီးေလာင္သလို၊
သူမကို ကြ်န္ေတာ္ သိပ္သတိရတယ္။

အမွန္ပါ ..မိန္းကေလး
အမွန္ပါ၊
ဗလာစာအုပ္ေလး
မ်က္စိကြယ္ခဲ့တာ လည္းအမွန္ပါ၊
ဇန္န၀ါရီ ၁၃ ဆိုတဲ့ရက္စြဲ တစ္ခု
အခိုးခံလိုက္ရတာလည္း အမွန္ပါ၊
ကြ်န္ေတာ္တို ့
တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္
ေနရာအနွံ ့ ေ၀းခဲ့ၾကတာလည္း အမွန္ပါ။

ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္လံုးမ်ားပိုင္ရွင္မေလးေရ ...
အမွန္တရားထဲမွာ ေနထိုင္ပါ၊
ေျမၾကီးကို သစၥာရွိပါ၊
ေကာင္းကင္လို ရိုးသားပါ၊
ျပဌာန္းဖတ္စာအုပ္ေတြ ကို
ရိုေသစြာ ကိုင္တြယ္ပါ။

သူမ စုတ္ၿဖဲသြားတဲ့ တနဂၤေႏြတစ္ျခမ္း

သူမ စုတ္ၿဖဲသြားတဲ့ တနဂၤေႏြတစ္ျခမ္း

ရူးရူးမုိက္မုိက္ပါပဲ…
တနဂၤေႏြေတြဆီကို ေျပးလာလုိက္ရတာ
တစ္ေန႔က ေသာၾကာေန႔ေလးအထိ
ငါ ၿပံဳးေနတတ္ခဲ့တယ္ ၊၊ ၊၊

ျပန္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့…
အခုေတာ့ ပင္လယ္မျဖစ္လုိက္ရတဲ့ လိႈင္းေလးကို
ေပြ႕ပိုက္သိမ္းဆည္းခဲ့ရ…
သင္းကြဲတယ္ဆုိတာ..
ပလက္ေဖာင္းေလး နံေဘးက
ေျခာက္ကပ္စြာတိုးတိတ္သြားတဲ့ သီခ်င္း
တေယာသံေလးလည္း ငိုေနခဲ့ၿပီ ၊၊

သေကၤတေလး ကြဲရွသြားတဲ့ညေနမွာေပါ့
ဘာမွ မရလုိက္ေပမယ့္
ငါ အားလံုးကို ထားခဲ့လိုက္ရတယ္ ၊၊

ငါ မငိုခဲ့ပါဘူး . . .
စိုမွာစိုးလို႔ တိတ္ပစ္လုိက္ရတဲ့ မိုးေတြလုိ
ငါ မငိုခဲ့ပါဘူး ကြယ္

ဒီ အေငးေလးေတြ တျဖည္းျဖည္းေဝးေတာ့မယ္ ၊၊

ဘယ္လိုမွ ေျဖလို႔မရခဲ့ဘူး .. ၊၊
ေနာင္လာမယ့္ တနဂၤေႏြေတြဆုိ
သူမကို ျပန္မရေတာ့ဘူး
ဘယ္လိုမွ ေျဖလုိ႔မရခဲ့ဘူး ...၊၊
မနက္ျဖန္ေတြကို စိုက္ပ်ိဳးေပးႏိုင္မလား တဲ့ ...
........................................
ဘယ္လုိမွ ေျဖလို႔ မရခဲ့ပါဘူး ...
ေမးခြန္းတုိးတိုးေလးေတြရယ္ ၊၊

သူမ မ်က္ႏွာအလႊဲမွာ

တနဂၤေႏြေလး ျပတ္ရွသြား……

ၾကယ္ေတြကိုယ္စား ေႀကြသြားခဲ့ရတယ္

ေနာင္လာမယ့္ တနဂၤေႏြေတြဆုိ

သူမ ျပန္မလာေတာ့ဘူး ၊၊ ၊၊

ငါတုိ႔ အေပၚ တြဲက် လာတဲ့ ပြဲေတာ္

ငါတုိ႔ အေပၚ တြဲက် လာတဲ့ ပြဲေတာ္

ဘယ္လိုလုပ္လိုက္ရမွာလဲ...
ျပကၡဒိန္ ထဲ လက္ႏိႈက္ရွာလို႔မရေတာ့ဘူး
ရာဇဝင္ထဲ ျပန္ဝင္သြားတဲ့ ငါ့လက္ေတြ .. ၊၊
ကံဆုိးမိုးေမွာင္ ႏွစ္လား
ကံဆုိးမီးေလာင္ခဲ့တဲ့ႏွစ္လား ၊၊
ငါ့ကိုယ္ငါ ဘယ္လုိလုပ္လုိက္ရမွာလဲ ... ၊၊ ၊၊
ပိုက္ဆံအိတ္ေလးထဲ က်ေပ်ာက္သြားတဲ့နင့္အနာဂတ္ေတြ .. .. .... ၊၊
ေရွးက မုန္တုိင္းေတြမွာ ...
ၿပီးေတာ့ ..
ေရွ႕က မုန္တိုင္းေတြဟာ .. ငါ့နာမည္ေခၚၿပီး တိုက္ခတ္လာၾကၿပီ ၊၊
ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္အသစ္ျဖစ္ပါေစ ဆုိတဲ့ စကားအေဟာင္းေတြနဲ႔
ငါ့ကိုယ္ငါ ၁၂ နာရီ ထုိးရဦးမယ္ ၊၊ ၊၊
ျပီးဆံုးသြားတဲ့ အခါ ျပန္စဖို႔
ငါ့ ေျခရာ ငါ အသည္းအသံလိုက္ရွာရတယ္
မီး ဦးထုပ္ေလးေဆာင္းလို႔
ႏွင္းေတြႀကားကထြက္တယ္
ဘယ္မွာမွန္းမသိ ငါ့ ေျခရာေတြ
ဒီမွာ ျပန္စလာမယ့္ ေနာက္ အရိုးစု တခုက
ငါ့ကို အိပ္ခိုင္းေနျပီ ။
ငါ့ ေျခရာေတြ မေျခာက္ေသးဘူး
ျပန္ေကာက္ႀကည့္ျပီး
လုိက္ခဲ့
အေရွ႕က နန္းေတာ္ႀကီးဆီမွာ
ႀကယ္ေတြ ပြင့္ေတာ့မယ္ ၊၊ ၊၊

(ဇာတိ ၊ ရုပ္ေသး)

၃၁.၁၂.၂ဝဝ၉