ကဗ်ာတစ္ရြက္ရဲ႕ ေနဝင္ေနထြက္ရာသီ: မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ ရဲ႕ “အ” ေနတဲ့ အိပ္မက္ေတြ

မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ ရဲ႕ “အ” ေနတဲ့ အိပ္မက္ေတြ

ေမွာ္ဆရာက “ လာမည့္ မုိးရာသီတြင္ ႏြံေတြ သည္းသည္းမိႈင္းမိႈင္း ရြာမည္ ” ဟု ေျပာတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ရယ္သည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ မွားသည္ ၊၊ ဒါ ဘယ္ေခတ္လဲ . . . ဒါမွ မဟုတ္ . . . ဒါက ဘယ္ “လ” လဲ ၊၊ ဘုရားေပးေပး ၊ က်မ္းေပးေပး ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ ယူမလာခဲ့ပါ ၊၊ ၁ .. ၂ .. ၃ .. ၄ .. .... ၂၉ .. ၃၀ ... ၃၁ .. ၊၊ သူ႔ခမ်ာ “၃၁” ထက္ ပိုေရတြက္၍ မရႏိုင္ရွာပါ ၊၊ စိတ္မပူပါႏွင့္ ၊၊ အဲ့ဒီ စကၠဴပူေဖာင္းေလး ပ်ံသြားတဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မွာေပါ့ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ မၾကားခ်င္တဲ့ သတင္းေတာင္ သတင္းစာထဲပါေနေလာက္ေရာေပါ့ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ ရယ္သည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ မွားသည္ ၊၊ ေမွာ္ဆရာ ေျပာတဲ့ မုိးကို ကၽြန္ေတာ္ မိေနၿပီေလ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္သည္ ၊၊ ရယ္ သည္ ၊၊

မ်က္မျမင္က “ သက္တန္႔ဆုိတာ ရနံ႔တစ္ခုပဲဗ် ” ဟု ေျပာလိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရယ္သည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ မွားသည္ ၊၊ ျပဇာတ္ သြားၾကည့္ၾကမည္ ၊၊ ကန္႔လန္႔ကာအေနာက္က အသံေတြကုိပဲ လက္ခုပ္တီးပါ ၊၊ စားရကံ မႀကံဳေသာ မုတ္ဆိတ္မ်ား “ပ်ား” အရွာထြက္သြားသည္ ၊၊ ေလွကားေတြကို ပိုက္ဆံေပးၿပီး တက္ရသည္ ၊၊ တံခါးေတြကို ပိုက္ဆံေပးၿပီး ဝင္ရသည္ ၊၊ “ နင္ ငါ့ဆီက ဘာမွ မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႔ဟာ ” ၊၊ ဒီ လက္ေရးေတြ ကို ဘယ္သူက ခုိင္းေစခဲ့ ပါလိမ့္ ၊၊ ျပာ ေတြ ...... ျပာ ... ေတြ ... ၊၊ မၾကာခင္မွာ ျပာျဖစ္ေတာ့မယ္ ျပာ .... ေတြ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ ရယ္သည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ မွားသည္ ၊၊ “ ဟာ.. သက္တန္႔ႀကီး ကိုယ္ထင္ျပေနၿပီ ” ဆုိၿပီး လူေတြ ဝိုင္းအံုၾကည့္ေနတဲ့ သက္တန္႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္ေတာ့ ..... ၊၊ ကၽြန္ေတာ္မွားသည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ သက္တန္႔ကို မျမင္ ရ ၊၊ မ်က္မျမင္ေျပာတဲ့ ရနံ႔ေတြကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ ရေနၿပီ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ မွားသည္ ၊၊ ထုိ႔ေနာက္... ကၽြန္ေတာ္ ရယ္သည္ ၊၊

လူရႊင္ေတာ္က “ လူေတြက တစ္ေယာက္ေယာက္ ၊ တစ္ခုခုကို “ဒါ” လို႔ပဲ သတ္မွတ္ရင္ အဲ့ဒီ တစ္ခုခု တစ္ေယာက္ေယာက္ ဘာျဖစ္ေနေန “ဒါ” ပဲ ၊၊ ထာဝရ “ဒါ” ပဲ ျဖစ္ေနေတာ့မွာ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ ဝမ္းနည္းေနတယ္ ၊၊ ငိုခ်င္လုိက္တာ ဗ်ာ ” ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ရယ္သည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ကုိ ရယ္သည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ေနတာကို ျမင္ေတာ့ လူရႊင္ေတာ္က ငိုသည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္သည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္မွားသည္ ၊၊ လူတစ္ခ်ိဳ႕ ရဲ႕ စကားဝုိင္းေလးတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို “ ရွဳး ” ဟုေျပာသည္ ၊၊ တိတ္တိတ္ ေနခိုင္း ျခင္းလား ၊၊ ေမာင္းထုတ္ျခင္းလား ၊၊ ဘာမွန္းကို မသိ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ တိတ္တိတ္ေလး ထြက္လာ ေတာ့ သူတို႔ “ ရွဴး ” ႏွင့္ သူတုိ႔ ပတ္ေနသည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ၊၊ “ ဘာ .. ျဖစ္ .. ေန .. တာ .. လဲ .. ဟာ ” ၊၊ ဟုတ္ သား ပဲ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ မသိဘူး ၊၊

“ လြမ္းတယ္ . . . . .

သက္တန္႔ ရဲ႕ ဟိုဖက္ အျခမ္းေလးကို လြမ္းတယ္ ..... ၊၊ ” (တာရာမင္းေဝ )

ကၽြန္ေတာ္ ဘာျဖစ္ေနပါလိမ့္ ၊၊ ရွဴး .................... ရွဴး ..................... ရွဴး .........................၊၊ တိတ္ တိတ္ ကေလး ပဲ ထြက္လာခဲ့ပါမည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ ငိုသည္ ၊၊ လူရႊင္ေတာ္ႀကီး ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ လြင့္လာၿပီေလ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္မွားသည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ငိုသည္ ၊၊ လူရႊင္ေတာ္ကေတာ့ ငိုေနေလသည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ ငိုသည္ ၊၊

လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ အတြက္ ပန္းပြင့္ေထာင္ေခ်ာက္
သစ္ရြက္ ခူးတဲ့လက္ ၊ ပန္းပြင့္ခူးတဲ့လက္ ၊ လိပ္ျပာခူးတဲ့လက္
စ်ာပနပြဲကေတာ့ ေၫွာ္နံ႔သင္းေန......၊၊ ၊၊
ခန္းဆီးက ျပတင္းေပါက္ကုိ ဖြက္ထား
“ အိမ္မျပန္ခ်င္ေသးပါဘူး ၊ ၁၃ ရက္ေန႔မွ မေရာက္ေသးတာ ”
ခန္းစီးစေတြကုိ အေမွာင္ေတြက ဖြက္သြား
ငါ နဲ႔ ငါ့နာရီေလးကေတာ့ တစ္ေနရာတည္းမွာ အၾကာႀကီးရပ္ေန............ ၊၊
“ ေစာင့္ရမွာျခင္းအတူတူေတာ့ ငါ အခုကတည္းက ေစာင့္မယ္
နင္သာ ျမန္ ျမန္ ျပန္ လာ ခဲ့ ”
ရုပ္ေသးတစ္ရုပ္ ရဲ႕ သီခ်င္း ၊ သိုးမည္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ သီခ်င္း
ေနာက္..... မွတ္တုိင္ေတြအတြက္ ေရးၾကမယ့္ သီခ်င္း
သူ႔ရာသီ မဟုတ္ပဲ မုိးကေတာ့ အံု႔ေန .... ၊၊

ကၽြန္ေတာ္ ခူးလာေသာ သစ္ရြက္ကေလးအား ထုိ ဆံမွ်င္ေလးမ်ားက ျငင္းပယ္လုိက္ပါသည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ့ လက္ေခ်ာင္းမ်ားအား ျငင္းသည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ့္အား ျငင္းသည္ ၊၊ ထို႔ေနာက္ သူမ ထြက္ခြာသြားပါသည္၊၊ နံေဘးမွ ျဖတ္သြားေသာ အရူးမက သစ္ရြက္ေတြ အမ်ားႀကီး ပန္ထားသည္ ၊၊ ထုိ႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွ သစ္ရြက္မ်ားကို ျမင္ၿပီး လာေတာင္းသည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ့္ သစ္ရြက္ကေလးမ်ားကိုမေပးပါ ၊၊ သစ္ပင္ကုိသာ ျပလုိက္ပါ သည္၊၊ ၿပီးေတာ့ အရူးမ က ေျပာသည္ ၊၊ “ ငါ့ေခါင္းမွာ သစ္ရြက္ေတြ အမ်ားႀကီးေပါက္ေနေတာ့ ... ငါ့ မ်က္ႏွာေလး က ပန္းပြင့္နဲ႔တူသြားတာေပါ့ကြယ္ .... မင္း ပန္းပြင့္ေတြကုိ ခ်စ္ရင္ သစ္ရြက္ေတြအေၾကာင္းလဲ စဥ္းစား ရမယ္ ” ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္သည္ ၊၊ ဘယ္ေတာ့ ငိုရမည္လဲ မသိ ၊၊

စိတ္တစ္ပိုင္း ေသေနတဲ့ေကာင္ ( ရုပ္ေသး )

လဲျပိဳမယ့္ ျပႆဒါးလဲမရွိေတာ့ ....
ဒီအခန္းလဲ ဒီအေငြ႕အသက္နဲ႔ေလာင္ကြ်မ္း..
ခမ္းနားပါ့မလား ....
ပဥၥလက္မရွိတဲ့ မ်က္ရည္လုပြဲ ငါ နဲ႔ ငါ့ လက္ နဲ႔
အံ၀င္ဂြင္က်မယ့္ ... ရာသီ.... မဟုတ္ဘူး ...
ျငင္းမယ္ .. ျငင္းေကာင္း ျငင္းလိမ့္မယ္ ...
ဒီဘိုးတံႀကီးနဲ႔ ဒီနံရံသံုးဖက္ျခားက သံတုိင္ေလရႈေပါက္နဲ႔မဆိုင္ဘူး ...
ခြင္ ( ဂြင္ ) က်ေနတာလဲ ... မ၀ါးမ်ိဳတတ္ေသးပဲ
မီးေတာက္ငယ္ေလးသက္သက္
အေငြ႔ထြက္ေနတာနဲ႔လဲ မလံုေလာက္ေသး ...
ဟိုေ၀းေ၀းမွာ ေလးတင္လိုက္ပါ ...
ငါပဲ ႀကယ္ဖမ္းမယ့္ေကာင္ ...
ငါပဲ ႀကယ္ျဖစ္ခံမယ့္ေကာင္ ....
ငါပဲ စိတ္တပိုင္းေသေနတဲ့ေကာင္ .....
နကၡတ္နာတယ္ ...
လွ်ပ္ပန္းဟပ္ခံရတယ္ ...
ဒီေကာင္းကင္လံုပါေပ့ ...
တိမ္မွ်င္ခိုးခံရတယ္ ... တံခါးခ်ပ္ႀကီး ေသာ့ေပ်ာက္
အခန္းငယ္ေလးထဲ ....
ေကာင္းကင္တခုလံုး သိမ္းေဖ်ာက္ခံလိုက္ရျပီေလ ။ ။

စာေျခာက္ရုပ္က “ လယ္ကြင္းကို ေက်ာခိုင္းထားရေပမယ့္ . . . လယ္ကြင္းအတြက္ ရွင္သန္ေနရတာပါ ” လုိ႔ ေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရယ္သည္ ၊၊ ေရစက္ရွိရင္ ျပန္ဆံုၾကရတယ္ေျပာသံ ၾကားလို႔ စမ္းေခ်ာင္းေဘးနား သြားေစာင့္ေနတာ ကမ္းစပ္ေတြကိုပဲ ေတြ႕သည္ ၊၊ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚက လာတာ အခု စာရြက္ေတြေပၚေရာက္ၿပီ ၊၊ “ ဘာ က တိ မွ မ ေပး ႏိုင္ ဘူး ေနာ္ ” ၊၊ စာရြက္ေတြေပၚမွာပဲ ေစာင့္မယ္ ၊၊ ဘယ္မွဆက္မသြားေတာ့ဘူး ၊၊ ဒါေပမယ့္.... အေဝးႀကီးေတာ့ ေစာင့္ေနရမည္ ထင္သည္ ၊၊ စာေျခာက္ရုပ္ႀကီးက ၿပံဳးျပေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရယ္သည္ ၊၊ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ “ ေရ ” သည္ ၊၊ ၁ .... ၂ .... ၃ .... ၄ .... ၊၊ ၊၊ ၊၊ ၊၊ ၊၊

အေဝးႀကီးေတာ့ ေစာင့္ေနရဦးမည္ ၊၊ ကၽြန္ေတာ္ ေရသည္ ၊၊ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ရယ္သည္ ၊၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ မမွားဘူး ထင္ပါသည္ ၊၊

တခန္းရပ္ဇာတ္ခံုအလယ္
ေငြေရာင္ဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေနတဲ့ ပိုးသား၀တ္စံုနဲ႔
႐ုန္႔ရင္းရွည္လ်ားတဲ့ သ႐ုပ္ေဖာ္ကကြက္အလွည့္အေျပာင္း ၊
စည္းအျပင္ဘက္ကို လြင့္ေခ်ာ္ထြက္က် ၊
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေတာ့ ..... .....
မရဲတရဲ ဖြင့္ထားတဲ့ တံခါးတစ္ခ်ပ္ .........

ေရခဲ႐ုိက္ထားရတဲ့ ေက်ာက္ဆစ္ပန္းပု ၊
ေပါက္ျပဲေနတဲ့ သစ္သီးပုတ္တျခမ္း ၊
ကပ္ပါးတစ္ေကာင္ရဲ ႔ ပဲ့တင္သံအက္အက္ ၊
၀ပ္က်င္း၀မွာမွ ပိတ္မိ ..... .....
စိမ္းစူးစူး စပ်စ္သီးခ်ဥ္ေတြနဲ႔အတူ
တုန္ရီေယာင္ယမ္းျပီး အသံ၀င္ေနေလရဲ ႔ ။

စစ္သံုးဖိနပ္အိုေတြ အထပ္ထပ္ပြတ္ၾကိတ္၀ါးမ်ိဳလို႔
ယိုင္လုျပိဳခင္ ငါ့နာရီလက္တံေလး
ခုေတာ့လဲ .... ..... .....
ေတာင္ပံတပိုင္းျပတ္ မ်က္ရည္လုပြဲ
ေသြးညီွနံ႔သင္းတဲ့ လြင္ျပင္ ၊
အကၡရာေသေတြေမ်ာတဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ တို႔နဲ႔
သင္းကြဲေတြ ျမဴးတဲ့ ဟိုးတဖက္ကမ္းဆီ .......... ( သဲမိုး )