Tuesday, May 19, 2009

မီးမေလာင္ခင္ ခ်နင္းသြားတဲ့ ေရႊေျခက်င္းတစ္စံု

အိပ္မက္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္မရွိေတာ့

ကၽြန္ေတာ့ကို ေပ်ာက္ဆံုး

ကၽြန္ေတာ္က ေပ်ာက္ဆံုး

ကၽြန္ေတာ့္မွာ အိပ္မက္ေတြမရွိေတာ့ဘူး၊၊



မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ခြင့္မရွိ

ေက်ာခိုင္းခြင့္မရွိ

ႏႈတ္ဆက္ခြင့္မရွိ

မရွိဖုိ႕ေလးေတာင္ မရွိခဲ့ျပန္ဘူး၊၊


ဒီလုိပါပဲ. . . . . . . ဆံုးရံႈးခဲ့

ေသဆံုးျခင္းေတြမွာ ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့

ရွင္သန္မႈေတြမွာ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့

ဒီလုိပါပဲ....ဘာမွမထူးျခားခဲ့ပါဘူး ၊၊

မီးေတြက မီးေတြလုိေလာင္ေနၿပီ
ျပာက်သြားေအာင္
ျဖာက်သြားေအာင္
မီးေတြက မီးေတြကိုပါေလာင္ကုန္ၾကေပါ့. . . . ၊၊

ရင္နဲ႕ရင္းခဲ့သမွ်က ျပတ္လြင့္ေရြ႕စင္
အေဝးေပါင္းမ်ားစြာထက္ကို
ေဝးသြားေစခဲ့. . . . .
ရင္နဲ႕ရင္းမိသေလာက္ကို ေဝးသြားခဲ့. . . . . . ၊၊

ေျမနိမ့္ရာမွာ စိုက္ခဲ့တဲ့ လွံမဟုတ္ခဲ့ဘူး
ငါယံုၾကည္မိတဲ့ ေကာင္းကင္ေတာ္က
စြန္႕လႊတ္ပစ္ခ်ျခင္းကို ခံခဲ့ရတဲ့
က်ိဳးက်ိဳးပ်က္ပ်က္ အိပ္မက္တစ္လက္ပါ. . . . . ၊၊

ရင္ကိုနင္းတဲ့ ေရႊေျခက်င္းတစ္စံုမွာ
ကြဲေၾကမႈန္းလြင့္ ခဲ့ . . . .
ေျခရာေတြသာ ေဟာင္းသြားခဲ့တယ္
ငါ့ ဒဏ္ရာေတြက သစ္လြင္နက္ပ်ိဳ ဆဲ . . . . ၊၊

ဒီထက္ပိုေဝးခြင့္ေပးပါ
လွည့္ျပန္တဲ့ေျခလွမ္းေတြမွာ
အေတြးေတြ နီးနီးသြားခဲ့
ဒီ ထက္ ပို ေဝး ခြင့္ ေပး ပါ . . . . . . ၊၊

လြမ္းေနတဲ့ၾကားက
အဲဒီေရႊေျခက်င္းတစ္စံုကို
ငါ. . . . . .
လြမ္း မိ ေန ေသး ရဲ႕ . . . . . ၊၊

4 comments:

ေကာင္းကင္ရဲ႕ သမီးပ်ိဳ said...

အိမ္မက္ေတြမွာဘာလို႕မရွိေတာ့တာလဲ ကိုဇာတိေရ

yelay said...

း) အိပ္မက္ေတြကို လာခိုးႀကည္႔သြားတယ္ ...

ေႏြးေႏြးသဲမြန္ said...

ဒီထက္ပိုေဝးခြင့္ေပးပါ
လွည့္ျပန္တဲ့ေျခလွမ္းေတြမွာ
အေတြးေတြ နီးနီးသြားခဲ့
ဒီ ထက္ ပို ေဝး ခြင့္ ေပး ပါ . . . . . .
မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ခြင့္မရွိ

ေက်ာခိုင္းခြင့္မရွိ

ႏႈတ္ဆက္ခြင့္မရွိ

မရွိဖုိ႕ေလးေတာင္ မရွိခဲ့ျပန္ဘူး၊<-- ၾကိဳက္တယ္ဟာ

ေဇာင္းလူ said...

ကုိတိေရ.....ဒီကဗ်ာေလးကုိသုံးခါေျမာက္အျဖစ္ျပန္ဖတ္သြားတယ္။
အသစ္ေတြေမွ်ာ္ရတာေညာင္းေတာင့္လာျပီဗ်။
အားေပးလွ်က္ပါ။