Sunday, April 26, 2009

ေလထဲေဆာက္တဲ့ နန္းေတာ္

ငါ့ကို ေသဒဏ္ေပးပါ …..

( ၿပီးေတာ့ .. )

ငါ့ ကို အ မွ် ေဝ ေပး ပါ ကြယ္ ၊၊၊ ၊၊



ဘူတာရံုလည္း က်န္ခဲ့ၿပီ

ရထားလည္း က်န္ခဲ့ၿပီ

ဇာတ္ဝင္ခန္း အရေတာ့

ငါက ေရထဲ ပန္းခ်ီေရးခဲ့သူ

ပင္လယ္ဟာလည္း က်န္ေနခဲ့ပါၿပီ ၊၊



ငါနဲ႔ လုိက္ခဲ့သူမရွိ

ငါနဲ႔ ေနခဲ့သူလည္းမရွိ

ငါ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုငါ

တိတ္တိတ္ေလး သတ္ေသလုိက္ရတယ္

ငါ့ ကို အ မွ် ေဝ ေပး ၾက ပါ ကြယ္ ၊၊



ငါ့ ကို ရြံ ပစ္ လိုက္ စမ္း ပါ

……… ရယ္

ငါ က မုိးရြာတဲ့ေနာက္ကိုလိုက္ေနတဲ့

ကံဆုိးခ်င္သူ တစ္ေကာင္

( မဟုတ္ဘူး )

ကိုယ့္ကိုကုိယ္ထုိင္ၾကည့္ေနတဲ့

ေအာက္တန္းစား တစ္ေကာင္ ပါ ၊၊



ရာသီဥတုတစ္ခုလံုးကို လႈပ္ခါခ်တာေတာင္

ေႏြရာသီပဲ ေႀကြ ေႀကြ က်လာတယ္

ငါ့မွာ အိမ္ျပန္ခ်ိန္မရွိပါဘူး

ငါ့မွာ တံခါးတစ္ခ်ပ္မရွိပါဘူး

ငါ့မွာ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းမရွိပါဘူး

ငါ့မွာ ……..

ငါ့မွာ ဘာမွမရွိပါဘူး ၊၊



မထင္ပါဘူး

ငါက ေရထဲ ပန္းခ်ီေရးခဲ့သူေလ

မ ထင္ ပါ ဘူး ကြယ္

ဘယ္ေတာ့မွ ၿပီးဆံုးရလိမ့္မယ္လို႔ .. ၊၊



မထင္ဘူးဆုိမွပဲ

လမ္းကလဲဆံုးသြားပါေတာ့တယ္

ငါ့ေျခေထာက္ေတြ ရွိေနသေရြ႕ေလးေတာ့

( ငါ ရဲရင့္ရပါဦးမယ္ )



ငါ နင့္ကို …….

…… နင့္ .. ကို ….

( ဒါလဲ မဟုတ္ျပန္ပါဘူးကြယ္ )

ငါက ငါႏႈတ္ခမ္းေတြကို

သတ္ေသလုိက္ရၿပီပဲ …၊၊



ဟုတ္တယ္….

ငါက … ငါ့ကိုယ္ငါ

သံမဏိႀကိဳးလုိ႔ ထင္သြားတဲ့

ပင့္ကူအိမ္ေလးပါ

ငါ့ ကိုယ္ ငါ ရစ္ ပတ္ မိ ရင္း ပဲ

ေလထဲက နန္းေတာ္ေလးဟာ…..

ပ်က္-လြင့္-ၿပိဳ-မြ

……………………………

ငါ့ ကို ေသ ဒဏ္ ေပး ပါ

( ၿပီး ……. ေတာ့ )

ငါ့ကို အမွ်ေဝေပးပါကြယ္ ၊၊ ၊၊



( ဇာတိ )

4 comments:

ေႏြးေႏြးသဲမြန္ said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့စာသား ေတြ... ၾကိဳက္တယ္

ႏွင္းဆီနက္ said...

ကဗ်ာေလးေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ ဆက္ေရးပါဦး အားေပးေနပါတယ္

Anonymous said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ စာသား

Unknown said...

ကိုဇာတိရဲကဗ်ာေတြေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲ.အားေပးေနမယ္ေနာ္