၀တ္မႈန္ေတြ ရိတ္သိမ္းခံလုိက္ရတဲ့ေန႔

မၾကာခင္ ႀကြေရာက္လာေတာ့မယ့္
ခြဲခြာျခင္းေတြ....
တားဆီးဖို႔အတြက္ သက္သက္ေတာ့
ငါ့လက္ေတြ မျဖန္႔တန္းခဲ့
ငါတုိ႔ ျမင့္ျမတ္ၾကပါတယ္ကြယ္ ၊၊ ၊၊

ရြာမယ္ လို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးမွေတာ့
ငါတုိ႔ မုိးတိမ္ေတြ စိုက္ပ်ိဳးၾကမယ္
ၿပီးေတာ့. . .
တစ္ေယာက္ မရွိေတာ့ေအာင္
တစ္ေယာက္က ရြာသြန္းပစ္လုိက္ၾကတာေပါ့ ၊၊

ႀကိဳးေတြ “ထက္” လာေအာင္
ငါတုိ႔ မေသြးေတာ့ဘူးကြယ္
ေရာက္ရွိလာေတာ့မယ့္
ေဝးခြာျခင္းေတြေၾကာင့္
ငါ့ စာရြက္ေလးေတြမွာ မုိးအံု႔ေနရရွာေတာ့မယ္... ၊၊

တုိးတုိးဆိတ္ဆိတ္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ
ေသြးထြက္ေအာင္ မွားခဲ့ၿပီးၿပီေလ
ဘာျဖစ္ေသးလဲ
သံုးရာသီ မွတ္တုိင္ေလး ရယ္...
ငါ ေသြးတိတ္ေအာင္ မွားပစ္လုိက္ပါ့မယ္ကြယ္...၊၊

ေနာင္တစ္ခ်ိန္ဆုိ
ဘယ္ “နား” မွာ နင္ ေရာက္ေနမလဲ
ဘယ္ “အသံ” မွာ နင္ေရာက္ေနမွာလဲ
ေဟာဒီမွာေတာ့
ကုိယ့္ကိုကုိယ္ ေအးခဲပစ္ေနတဲ့ ေျမာက္ဝင္ရုိးစြန္းတစ္ေကာင္ရွိေနပါတယ္ ၊၊

အက်ယ္ႀကီး ေအာ္ေခၚၿပီးတဲ့ေနာက္
ငါ နင့္ကို တိုးတုိးေလး ထြက္သြားခိုင္းရေတာ့မယ္
ငါကလည္း
က်ဥ္းက်ဥ္းကေလး ဝင္လာၿပီးတဲ့ေနာက္
......... ................. .............................
ငါလဲ တုိးတုိးေလးပဲ ထြက္ခြာသြားပါေတာ့မယ္ ၊၊

“ဒီတစ္ခါ ဝတ္မႈန္ေတြက်ဲပက္ၿပီးရင္ေတာ့
အထိမ္းအမွတ္ ေတာအုပ္ေလးကို
ထူေထာင္ၾကတာေပါ့”
တစ္ကယ့္ကို ဘုရားစူးတာပဲ
အဲ့ဒီ့ ကတိစကားေလးဟာ မုိးႀကိဳးပစ္အခ်ခံလုိက္ရတယ္ ၊၊

ငါ့ကို စိုက္ပ်ိဳးတဲ့လက္နဲ႔ပဲ
ငါ့ကို ရိတ္သိမ္းပစ္လုိက္ပါ
အဆံုးအျဖတ္ေတြအရဆုိရင္
ဝတ္မႈန္ေတြကို ေပါက္ခြဲခဲ့တဲ့
ဘယ္ဆံႏြယ္မွာမွ အျပစ္မရွိပါဘူး ၊၊

နင့္လက္ဖဝါးေပၚက
ငါ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ေလးကို ပစ္ခ်ခဲ့...
ျပကၡဒိန္ထဲမွာ အသစ္တပ္လုိက္ရတဲ့ေန႔
( ဝတ္မႈန္ေတြ ရိတ္သိမ္းခံလုိက္ရတဲ့ေန႔ )
ငါ တုိ႔ ထပ္မေတြ႕ေတာ့ဘူး
ငါ တုိ႔ ထပ္ မ ေတြ႕ ၾက ရ ေတာ့ ဘူး ၊၊ ၊၊

“ဇာတိ”