“ ငါ့ ကို အဲ့ ဒီ လုိ မ ၾကည့္ နဲ႔ ”

ငါ့ကုိ အဲ့ဒီလို ၾကည့္မေနပါနဲ႔
နင့္မ်က္လံုးက ဘာနံ႔ထြက္ေနလဲဆုိတာ
ငါ သိ ေန တာ ပဲ
ငါ့ကုိ အဲ့ဒီလို ၾကည့္မေနပါနဲ႔
ေနာက္ျပန္လွည့္ေျပးလို႔ မုိးေတြတိတ္သြားမယ္ဆုိ
ဒီ ကဗ်ာေတာင္ ငါ ေရးမေနဘူး
ငါ့ကုိ အဲ့ဒီလို ၾကည့္မေနပါနဲ႔
ဂဏန္းေပါင္းစက္ေတြ ၊ ခ်ိန္ခြင္ေတြ
နင့္လက္ထဲ ငါ ေတြ႕ေနတာပဲ
ငါ့ကုိ အဲ့ဒီလို ၾကည့္မေနပါနဲ႔
ဒီ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔မွ မဟုတ္ပဲ
တစ္ျခားအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ဆုိလဲ
သြား …… ပါ
ငါ့ကုိ အဲ့ဒီလို ၾကည့္မေနပါနဲ႔
မၾကားလုိက္ဘူးထင္လုိ႔
နည္းနည္းေလးက်ယ္က်ယ္ ေအာ္ေျပာလိုက္မိရံုပါ
ငါ့ကုိ အဲ့ဒီလို ၾကည့္မေနပါနဲ႔
မ်က္လံုးအေဟာင္းသားနဲ႔ ငါငိုေနတာ
နင္ ျမင္ ေန ရက္ နဲ႔ မ်ား
ငါ့ကုိ အဲ့ဒီလို ၾကည့္မေနပါနဲ႔
“တစ္ကယ္ေတာ့ ထြက္ခြာသြားသူက မေျပာင္းလဲပါဘူး
ၿမိဳ႕ေလးကပဲ ေျပာင္းလဲသြားတာပါ”
ဒါနဲ႔…. နင္ ဒီစကားကုိပဲ ငါးခါရွိၿပီေနာ္
ငါ့ကုိ အဲ့ဒီလို ၾကည့္မေနပါနဲ႔
အေျပာင္းအလဲမရွိတဲ့မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထုိင္ေနရေအာင္
ငါက …. ဓာတ္ပံုတစ္ပံုမွ မဟုတ္တာ
ငါ့ကုိ အဲ့ဒီလို ၾကည့္မေနပါနဲ႔
ကိတ္မုန္႔ေလးမသိုးခင္ေတာ့
ငါတုိ႔ ဖေယာင္းတုိင္မီးကို မႈတ္ၿငိမ္းပစ္မွာပဲ
ငါ့ကုိ အဲ့ဒီလို ၾကည့္မေနပါနဲ႔
စက္တင္ဘာနဲ႔ အနီးတစ္ဝိုက္ေတာ့
ငါ မုိက္ ရိုင္း မိ ေန ေတာ့ မယ္
ငါ့ကုိ အဲ့ဒီလို ၾကည့္မေနပါနဲ႔
ဒီ ဘဝ ေတာ့ ဒီ စာမ်က္ႏွာေလာက္ပဲဆုိ
ငါ အခု ရပ္ပစ္လိုက္ပါ့မယ္
ငါ့ ကို အဲ့ ဒီ လုိ မ ၾကည့္ နဲ႔ ……….၊၊ ၊၊