Sunday, October 26, 2008

မမ ရဲ႕ အမဲလုိက္ရာသီထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က်န္ရစ္ခဲ့

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေတြ. . . ေဝး

ႏိုးၾကားျခင္း နဲ႕ အိပ္မက္လုိ

ေလတံခြန္ေလး နဲ႕ မိုးေကာင္းကင္လုိ

ေဝးသြားခဲ့ၾကၿပီ. . . . .၊၊

 

မ ရဲ႕ မနက္ျဖန္ေတြမွာ

အတူတကြ လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္

ကၽြန္ေတာ္. . . .

ကၽြန္ေတာ္ ဘာလို႕ မရေတာ့တာလဲ. . . . .

 

အိပ္မက္ဆုိးက မႏိုးျဖစ္ေသးတာ ၾကာၿပီ

မိုးေတြ စုိေနခဲ့တာ ၾကာၿပီ

တိတ္တိတ္ေလး ေမွာင္ေနရတာ ၾကာၿပီ

ၾကာၿပီ လုိ႕ေျပာေနရတာ ၾကာၿပီ

အရာရာ ဟာ ၾကာခဲ့ၿပီးခဲ့ၿပီ ၿပီးၿပီ. . .

 

အတူတူ နိမ့္က်ခဲ့

အတူတူ ျမင့္ျမတ္ခဲ့

အတူတူ သိမ္ငယ္ခဲ့

အတူတူ ရဲရင့္ခဲ့

အတူတူပါပဲ . . . ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ၿပီ

 

မႏိုင္ခ်င္ခဲ့ပါဘူး

ပန္းဘာသာ နဲ႕ မီးအိမ္ေလးက

ေမွာင္တလွည့္ ၊ လင္းတဖန္

အေရာင္ေတြ မဲ့ရရံုနဲ႕ ေက်နပ္ခဲ့တဲ့ေကာင္

မ ႏိုင္ ခ်င္ ခဲ့ ပါ ဘူး . . . .မ ရယ္

 

တမွတ္တရ ရွိဆဲ

ကၽြန္ေတာ့္ နကၡတ္ေတြမွာ

မ မ်က္ဝန္းညိဳေတြပ်ံ႕လဲ့

ခုထိ….လြမ္းတယ္

 

အတူေရာက္ဖူးတဲ့ ေနရာေတြ ေမွ်ာ္လိုက္တိုင္း

ကိုယ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပဲ ကိုယ္ျပန္ေတြ႕

ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္း နဲ႕ အသက္ရႈေနရသလိုပဲ

ေမာတယ္. . . . . .

 

လက္ဝဲေထာင့္က သီခ်င္းေတြသာ

ပိုက်ယ္လာခဲ့တယ္. . . .

ပစ္ခ်က္လြဲအၾကည့္ေတြမွာေတာင္ ေသခြင့္မရ

အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြကိုေတာင္ ဝမ္းနည္းခြင့္မရေတာ့ဘူး ၊၊

 

မ. . . .

ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕ နတ္ဘုရားမ

လက္ေတာ္ထဲမွာ

ကၽြန္ေတာ့္ကို ထုိးခြင္းတဲ့ ဓားတြ ပြင့္ခဲ့သူ . . . .

 

ျမင္းရိုင္းခြာသံေတြေအာက္က ႏွင္းဆီရနံ႕ေတြလို

တၿခိမ့္ခ်ဳန္းခ်ဳန္းနဲ႕

ရဲရဲနီစြင့္ေအာင္

ကၽြန္ေတာ္ နင္းေျခခံခဲ့ရတယ္. . . .

 

ေႏြရာသီေလးမွာ ျဖာေႏြးခဲ့

မုိးရာသီးေလးမွာ သြန္းစုိခဲ့

ေဆာင္းရာသီေလးမွာ ေအးေငြ႕ခဲ့

အဲဒီ အင္နဲ႕အားနဲ႕ ဒိုင္ယာရီေလးမွာ ပန္းပြင့္ေတြေႀကြ. . .

 

ဘယ္ပန္းေတြရဲ႕ ပြင့္ခ်က္ေတြကမ်ား ရုိင္းခဲ့လို႕လဲ

တစ္ဘဝစာ ပြင့္ၿပီးမွ

ဟုန္းဟုန္းေျမ႕ေျမ႕ ေႀကြေပးခဲ့ရတာ

လိႈက္လိႈက္နင့္နင့္ကို ခါးတယ္ ၊၊

 

ေဆာင္းဥတုေလးကို ေႏြနဲ႕ခ်ဳပ္ဖုိ႕ႀကိဳးစားရင္း

အရည္တဆစ္ဆစ္ ေဖ်ာ့လ်ေအာင္

ေႀကြခဲ့ရတဲ့ ႏွင္းက

ကၽြန္ေတာ္ေပါ့ . . . .၊၊

 

အနာဂတ္မွာ ပန္းေတြမပြင့္ေၾကးဆုိတဲ့ က်ိန္စာေတြက

သားေကာင္ငယ္ရဲ႕ အသည္းကြဲရာသီဥတုမွာ

စနစ္တက် ၊ ပံုေသတက် နဲ႕

မားမားမတ္မတ္ ကို လြမ္းၿခံဳထားခဲ့တယ္ ၊၊

 

ဥယ်ာဥ္ပ်က္ထဲက ျပဇာတ္ရံု

(လွည္းတန္း ကားမွတ္တုိင္ေလးကို သြန္းမိတဲ့ နာမေလး)

အလြမ္းနာ ဇာတ္နာ ေတြကိုပဲ

မ်က္လံုးေတြ မမွိတ္ႏိုင္ေသးဘူး ၊၊

 

ဘယ္လုိ နကၡတ္အနီမွာမ်ား

ရပ္ ေစာင့္ ေန မိ ပါ သ လဲ

ၾကယ္ေႀကြေတြရဲ႕ ပြတ္တုိက္မႈမွာ

ရင္ဘတ္ထဲ မီးေတြေတာင္ ခ်ဳန္းခ်ဳန္းသည္းခဲ့ေပါ့. . . ၊၊

 

မ ရဲ႕ ေကာင္းကင္ႀကီး

ေရႊအိုေရာင္ေတြ ျပန္ဝတ္တဲ့တစ္ေန႕

ကၽြန္ေတာ့္ကို . . .

သတိရ ၾကည့္ပါ .. မ ရယ္

 

ကၽြန္ေတာ့္ကို မေစာင့္ေပးခဲ့သူ. . .

ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ခ်န္ရစ္ခဲ့သူ

မမ ရဲ႕ အမဲလိုက္ရာသီေတြထဲမွာ

ကၽြန္ ေတာ္ . . . က်န္ ရစ္ ခဲ့

ကၽြန္ေတာ္ ငုံ႕ထားတဲ့ ေခါင္းထဲမွာပဲ

မ ရဲ႕ ေျခသံေတြ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားဆဲ

ကၽြန္ေတာ္. . . က်န္ရစ္ခဲ့

မ မ ရဲ႕ အ မဲ လုိက္ ရာ သီ ေတြ ထဲ မွာ

 

အလြမ္းတုိ႕ နဲ႕ ႏွစ္ကူးတဲ့

အသည္းကြဲ ပြဲေတာ္ေန႕

မေန႕ကလုိပဲ. . . အခုထိ

အ ခု ထိ . . . လြမ္း တယ္ . . . . . . . . . . . . . .

 

No comments: