က်ဳပ္ေရွ႕မွာ ျဖတ္ၿပီးေလွ်ာက္ေနတဲ့
အဲဒီ….လူတစ္စု ကို
မျမင္ခ်င္ပဲ ျမင္ေနရတဲ့ က်ဳပ္က
မ်က္မျမင္ေတြ ဘဝကို အားက်တဲ့ လူ . . . .
က်ဳပ္နားမွာ ေကာင္းကင္ကို ခိုေနတဲ့လူေတြ. . .
က်ဳပ္နားမွာ ေျမျပင္နဲ႕ ပိျမဳပ္ေနတဲ့ လူေတြ . . .
က်ဳပ္နားက ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
ငါေတြနားမွာ ပုန္းကြယ္ေနရတယ္ . . ၊၊
ေရာ့ခ္အင္ရုိး တစ္ေခတ္လံုးကေန . . .
ဆံပင္ အေရာင္ဆုိးတဲ့ ေခတ္ ၊ ဆံပင္ေျဖာင့္ တဲ့ ေခတ္ အထိ
က်ဳပ္က သာ မေျပာင္းမလဲ
စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္မႈေတြနဲ႕သာ မူးယစ္ေနခဲ့ၾကရ. . . .
ဥႀသေတြရဲ႕ ေႏြတစ္ခ်ပ္ . . .
ထီးပြင့္ေတြရဲ႕ မုိးတစ္အုပ္ . . .
အေႏြးထည္ေတြရဲ႕ ေဆာင္းတစ္ဆုပ္. . .
က်ဳပ္ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး မ်က္လံုးေတြကုိ မျမင္ၾကဘူး ၊၊
က်ဳပ္ရဲ႕ လမ္းႀကိဳလမ္းၾကား လူတန္းစား
ဇိမ္ခံမႈေလးမွာ . . .
လွ်ပ္စစ္မီးပ်က္ေနတဲ့ ဓာတ္ဆီ ရနံ႕ေတြေၾကာင့္
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေတြမွာ မန္ယူပြဲမလာဘူး ၊၊
က်ဳပ္က လြယ္အိတ္အေပါက္ေလးနဲ႕
ကဗ်ာဆရာ သိပ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ေကာင္. . .
စကားလံုး ရွားပါးမႈေတြၾကားမွာ
ဒီလုိပဲ…ေဘးထြက္ထုိင္ေနရတာပါပဲ
ဒီလိုနဲ႕ပဲ. . .
က်ဳပ္က ဒီလူေတြကုိ ေမ့ခ်င္သလုိမ်ိဳး
ဒီလူေတြက က်ဳပ္တုိ႕ကို ေမ့ထားသလုိမ်ိဳး
က်ဳပ္ ကို လည္း ခင္ ဗ်ား တုိ႕ ေမ့ သြား ပါ လိမ့္ မယ္
အခုလည္း . . .
လြတ္တဲ့ ငါးႀကီးေတြကို မွ်ားဖုိ႕
ဒီလူေတြ ၿမိဳ႕ေျပာင္းၿပီး
နဂါး ဖမ္း ထြက္သြားၾကတယ္ေလ….၊၊
No comments:
Post a Comment