ငါ့ကို ေသဒဏ္ေပးပါ …..
( ၿပီးေတာ့ .. )
ငါ့ ကို အ မွ် ေဝ ေပး ပါ ကြယ္ ၊၊၊ ၊၊
ဘူတာရံုလည္း က်န္ခဲ့ၿပီ
ရထားလည္း က်န္ခဲ့ၿပီ
ဇာတ္ဝင္ခန္း အရေတာ့
ငါက ေရထဲ ပန္းခ်ီေရးခဲ့သူ
ပင္လယ္ဟာလည္း က်န္ေနခဲ့ပါၿပီ ၊၊
ငါနဲ႔ လုိက္ခဲ့သူမရွိ
ငါနဲ႔ ေနခဲ့သူလည္းမရွိ
ငါ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုငါ
တိတ္တိတ္ေလး သတ္ေသလုိက္ရတယ္
ငါ့ ကို အ မွ် ေဝ ေပး ၾက ပါ ကြယ္ ၊၊
ငါ့ ကို ရြံ ပစ္ လိုက္ စမ္း ပါ
……… ရယ္
ငါ က မုိးရြာတဲ့ေနာက္ကိုလိုက္ေနတဲ့
ကံဆုိးခ်င္သူ တစ္ေကာင္
( မဟုတ္ဘူး )
ကိုယ့္ကိုကုိယ္ထုိင္ၾကည့္ေနတဲ့
ေအာက္တန္းစား တစ္ေကာင္ ပါ ၊၊
ရာသီဥတုတစ္ခုလံုးကို လႈပ္ခါခ်တာေတာင္
ေႏြရာသီပဲ ေႀကြ ေႀကြ က်လာတယ္
ငါ့မွာ အိမ္ျပန္ခ်ိန္မရွိပါဘူး
ငါ့မွာ တံခါးတစ္ခ်ပ္မရွိပါဘူး
ငါ့မွာ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းမရွိပါဘူး
ငါ့မွာ ……..
ငါ့မွာ ဘာမွမရွိပါဘူး ၊၊
မထင္ပါဘူး
ငါက ေရထဲ ပန္းခ်ီေရးခဲ့သူေလ
မ ထင္ ပါ ဘူး ကြယ္
ဘယ္ေတာ့မွ ၿပီးဆံုးရလိမ့္မယ္လို႔ .. ၊၊
မထင္ဘူးဆုိမွပဲ
လမ္းကလဲဆံုးသြားပါေတာ့တယ္
ငါ့ေျခေထာက္ေတြ ရွိေနသေရြ႕ေလးေတာ့
( ငါ ရဲရင့္ရပါဦးမယ္ )
ငါ နင့္ကို …….
…… နင့္ .. ကို ….
( ဒါလဲ မဟုတ္ျပန္ပါဘူးကြယ္ )
ငါက ငါႏႈတ္ခမ္းေတြကို
သတ္ေသလုိက္ရၿပီပဲ …၊၊
ဟုတ္တယ္….
ငါက … ငါ့ကိုယ္ငါ
သံမဏိႀကိဳးလုိ႔ ထင္သြားတဲ့
ပင့္ကူအိမ္ေလးပါ
ငါ့ ကိုယ္ ငါ ရစ္ ပတ္ မိ ရင္း ပဲ
ေလထဲက နန္းေတာ္ေလးဟာ…..
ပ်က္-လြင့္-ၿပိဳ-မြ
……………………………
ငါ့ ကို ေသ ဒဏ္ ေပး ပါ
( ၿပီး ……. ေတာ့ )
ငါ့ကို အမွ်ေဝေပးပါကြယ္ ၊၊ ၊၊
( ဇာတိ )
Sunday, April 26, 2009
ေလထဲေဆာက္တဲ့ နန္းေတာ္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
ေကာင္းလိုက္တဲ့စာသား ေတြ... ၾကိဳက္တယ္
ကဗ်ာေလးေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ ဆက္ေရးပါဦး အားေပးေနပါတယ္
ေကာင္းလိုက္တဲ့ စာသား
ကိုဇာတိရဲကဗ်ာေတြေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲ.အားေပးေနမယ္ေနာ္
Post a Comment